ابن عقبه. شیخ طوسی در رجال یک بار او را در شمار اصحاب امام باقر محمد بن علی (ع) و یک بار در عداد اصحاب امام کاظم موسی بن جعفر بن محمد بن علی (ع) آورده است و گوید: مجهول الحال است. علمای متأخر علم رجال نیز از او ذکری نکرده اند. (تنقیح المقال ج 2 ص 93)
ابن عقبه. شیخ طوسی در رجال یک بار او را در شمار اصحاب امام باقر محمد بن علی (ع) و یک بار در عداد اصحاب امام کاظم موسی بن جعفر بن محمد بن علی (ع) آورده است و گوید: مجهول الحال است. علمای متأخر علم رجال نیز از او ذکری نکرده اند. (تنقیح المقال ج 2 ص 93)
ابن عقبه بن قیس بن سمعان بن ابی ربیحه و در برخی نسخ زنحه و در برخی کتب رجال بریحه و در کافی ابوبریحه آمده و صاحب ایضاح الاشتباه نیز آن را از کتاب برقی چنین نقل کرده است. شیخ طوسی در رجال گاهی او را در شمار اصحاب امام صادق (ع) و گاهی درشمار اصحاب امام کاظم (ع) آورده است و در بعضی نسخ رجال شیخ در باب ’من لم یرو عنهم علیهم السلام’ نیز صالح بن عقبه را ذکر کرده و گوید: اسماعیل بن بزیع از وی روایت کند. و نیز شیخ طوسی در الفهرس گوید صالح بن عقبه را کتابی است که محمد بن اسماعیل بن بزیع آن را روایت کرده است. رجوع به تنقیح المقال ج 2 ص 93 شود
ابن عقبه بن قیس بن سمعان بن ابی رُبَیْحه و در برخی نسخ زَنحَه و در برخی کتب رجال بَریحه و در کافی ابوبُرَیْحَه آمده و صاحب ایضاح الاشتباه نیز آن را از کتاب برقی چنین نقل کرده است. شیخ طوسی در رجال گاهی او را در شمار اصحاب امام صادق (ع) و گاهی درشمار اصحاب امام کاظم (ع) آورده است و در بعضی نسخ رجال شیخ در باب ’من لم یرو عنهم علیهم السلام’ نیز صالح بن عقبه را ذکر کرده و گوید: اسماعیل بن بزیع از وی روایت کند. و نیز شیخ طوسی در الفهرس گوید صالح بن عقبه را کتابی است که محمد بن اسماعیل بن بزیع آن را روایت کرده است. رجوع به تنقیح المقال ج 2 ص 93 شود
ابن عطیه. وی از شیعیان علوی است و مروان بن ابی حفصه را که از شعرا و شیعۀ عباسی است بکشت. ابوالفرج گوید: چون مروان بن أبی حفصه این شعر بگفت: انی یکون و لیس ذاک بکائن لبنی البنات وراثه الأعمام و صالح بن عطیه آن را بشنید، با خدای خویش عهد کرد که او را بکشد، پس با او طرح دوستی کرد و چون مروان را تب عارض شد و بستری گشت صالح به خانه او شد و چون تنها بماندند صالح گلوی وی بگرفت و رها نکرد تا جان بداد. (ضحی الاسلام ج 3 ص 313)
ابن عطیه. وی از شیعیان علوی است و مروان بن ابی حفصه را که از شعرا و شیعۀ عباسی است بکشت. ابوالفرج گوید: چون مروان بن أبی حفصه این شعر بگفت: انی یکون و لیس ذاک بکائن لبنی البنات وراثه الأعمام و صالح بن عطیه آن را بشنید، با خدای خویش عهد کرد که او را بکشد، پس با او طرح دوستی کرد و چون مروان را تب عارض شد و بستری گشت صالح به خانه او شد و چون تنها بماندند صالح گلوی وی بگرفت و رها نکرد تا جان بداد. (ضحی الاسلام ج 3 ص 313)
